De lichtremedies van de Eenhoorn
Toen ik in het najaar van 2024 voor het eerst via een lezing van Gemma van den Akker in contact kwam met de lichtremedies, was ik direct geraakt. Het verhaal van Gemma over zichzelf en Lucia, liet me niet onberoerd. Deze week had ik opnieuw contact met Gemma, en bezocht ik haar op haar woonadres omdat ik voelde: met deze remedies wil ik werken!
Toen het moment daar was om het Oeuvre van de 77 remedies te zien en voelen gebeurde het weer. De magie van de remedies was direct voelbaar. Ik was ontroerd, geraakt en voelde dit in het diepste van mijn zijn. De tranen kwamen. De vreugde, het geluk. Call me a dreamer, maar het is waar. Het voelt goed.
Je kunt raden, na het lezen van bovenstaande tekst, dat de remedies met mij naar huis mochten. Dankbaar dat Gemma voelt dat ik onderdeel mag zijn van de familie die met de remedies mag werken.
Dankbaar dat ik Gemma heb mogen ontmoeten en via haar, de materialen en de foto’s, ook een stukje van Lucia en haar lichtremedies van de eenhoorn
– April 2025 –
I love me!
De kop van 2025 is er af. En wat een mooi begin van het jaar. Prachtige nieuwe mensen in mijn praktijkje mogen ontvangen, en nog steeds! Mooie verhalen, mooie wensen. Ook nieuw aanbod in de praktijk, maar ik doe alleen nog datgene wat me past. Ook voor volgende maand heb ik weer leuke nieuwe dingen op de planning, daarover meer in een volgende blog (can’t wait!)
Voor nu lijkt alles voor mij ook eindelijk in wat rustiger vaarwater. De kindjes doen het goed op school, Frummel lijkt gewend aan de stilte en ikzelf ben aardig blij met hoe alles loopt. Vorig jaar heb ik hiervoor wel wat stappen moeten nemen. Wat gesprekken en behandelingen met diverse coaches hebben me hierbij enorm geholpen. De praktijkondersteuner, mijn NEI collegaatje en een prachtige rouwcirkel die me tijd gaven voor mezelf. Want ja, ook een coach krijgt soms hulp 😉
Goed ook om als coach zelf overtuigingen los te laten, dingen aan te pakken en los te laten. Want hoe kan ik anderen begeleiden als ik zelf vasthoud aan het oude? En stukje bij beetje heel ik. Onlangs kon ik met de volle overtuiging zeggen: ik vind mezelf een mooi mens! Heerlijk om dit zo te kunnen voelen. Ben ik blij met alles aan mezelf? Néé! Zeer zeker niet. Ook ik wil al die kilo’s er onderhand erg graag af, wil meer zelfvertrouwen geen pukkels in mijn gezicht en geen littekens. Maar van binnen ben ik mooi. Aardig, zacht, behulpzaam, een goede vriend maar wel steeds beter in staat mijn grenzen te bewaken. Sommigen vinden met deze uitspraak misschien dat ik eigendunk heb. Ik vind dat ik steeds wat meer vertrouwen heb in mezelf. I Love me!
Klaar om jezelf ook steeds een beetje beter te leren kennen? Ik kijk graag met jou mee! Wees welkom!
– Maart 2025 –
Afronden en beginnen...
2024 loopt langzaam ten einde. Voor mij een hectisch jaar, maar wel een met nieuwe kansen en een nieuw begin. Een nieuwe baan, nieuwe cursussen, nieuwe inzichten en een hoop lieve nieuwe cliënten die hun weg steeds beter lijken te vinden naar de complementaire zorg. Geweldige ontwikkelingen want ik hoop nog steeds dat deze zorg steeds meer mag samengaan met de reguliere zorg.
De titel van dit bericht zegt het al: afronden en beginnen. 2024 ronden we af. Het was voor mij een jaar van (spirituele) groei. Ook steeds meer bezig geweest met mijn eigen proces om zelf schoon te raken van overtuigingen. 2025 gaat vast ook veel moois brengen. De eerste lijntjes voor eventuele samenwerkingen staan uit en ook zal ik mezelf nog verder gaan ontwikkelen. In januari start ik een cursus Moxa therapie, dus hierin krijgt Flowrz ook uitbreiding op de diensten. Moxa therapie is een warmtebehandeling waarbij accupunctuurpunten worden verwarmd m.b.v. een warme stick. Diverse klachten kunnen hierdoor verminderen, het immuunsysteem wordt versterkt
Denk aan vermoeidheid, blessures, gewrichtspijnen e.d. Moxa kan ook worden ingezet wanneer een kindje in stuitligging ligt. Houd de website dus in de gaten!
Zin in! Liefs!
– December 2024 –
De strijd die zij niet winnen kon....
Dit is mijn moeder. Hoewel ze er niet meer fysiek is, is dit wel nog steeds mijn moeder. En daarom schrijf ik ‘is’ en niet ‘was’.
Mijn mama. Net als over de foto uit mijn vorige nieuwsberichtje twijfelde ik ook over het plaatsen van deze foto. Om één simpele reden. Hij is net zo puur, rauw en persoonlijk als mijn vorige foto. Een foto die genomen is toen mama in het ziekenhuis haar chemokuur krijgt. Een foto van een potje Rummikub, want dat deden mama en ik altijd als we in het ziekenhuis waren. Rummikub verloor mama ook telkens, net als de uiteindelijke strijd tegen kanker.
Een persoonlijke foto dus, maar toch deel ik hem, want mam verdient een plekje in mijn blog berichten. Mam verloor de strijd tegen kanker, en ik vraag me vaak af hoe zo’n sterke vrouw als zij dit gevecht kon verliezen. Maar ook hoe iemand die nooit ziek was ineens ziek werd. Met nieuwe invalshoeken die ik in de loop der tijd ontwikkeld heb, krijg ik een ander beeld bij ziek zijn. En dus ook bij kanker. Dat het een ellendige K*# ziekte is dat stond voor mij vast, maar ergens is het ook een ziekte, die (net als andere ziektes) iets komt vertellen. Ik heb eind november een bijscholing over kanker.
‘Kanker anders bekeken’. Ik kijk uit naar nog meer nieuwe inzichten. Om de ziekte, maar ook het proces beter te begrijpen en weer een stukje meer te helen. Om meer te mogen accepteren dat mam niet meer hier is, terwijl ik haar nog zo veel had willen zeggen. Dat ik het proces waar zij bewust en onbewust doorheen ging wellicht beter leer begrijpen. Een stukje investeren in mezelf en uiteindelijk ook in jullie, mijn lieve volgers, lezers en cliënten. Met wie ik mag reizen, zoeken, ervaren en soms ook twijfelen, gewoon omdat we het antwoord soms simpelweg niet hebben.
In liefde en vertrouwen. Liefs.
– November 2024 –
Een zwaar afscheid.....
Bijna een jaar na het afscheid van mijn moeder, heb ik deze week ook afscheid genomen van een van mijn poezenmeiden. 3 weken geleden kreeg zij diagnose kanker. Kattenleukemie in combinatie met tumoren verspreid over haar kleine lichaam. Aapie was pas 4. Ik wist dat ik haar ook met de magie van NEI, niet kon beter maken. En soms is iets ook gewoon het pad van het leven. Soms hoef je iets niet te veranderen. Maar je kunt zeker wel verzachten en maken dat het pad wat draaglijker wordt voor iemand die een laatste reis gaat maken. Zoals ik, bijna een jaar geleden met de kennis van Reiki (hopelijk) het pad van mijn moeder iets verlicht heb, begon ik met gemengde gevoelens 3 weken terug ook aan het vergezellen van Aapie tijdens haar laatste reis. Ze gaf me tijdens de sessie precies aan wat ze nodig had. Haar pijnscore, haar emotie en of ze nog ‘kracht had’. Haar pijntjes verzachtten we en hoewel ze zwakker werd, bleef ze kalm. We hebben geknuffeld, gekust, gezongen en gedanst (ja, een van de gekke dingen van Aapie en mij). Dinsdag 3 september. Een uur voor het bezoek van de dierenarts, zat er een prachtige Atlanta vlinder op een van de planten in de tuin. Direct daarnaast landde een koolmees. Luid kwetterend lokte ze Aapie haar aandacht, die rustig wat stapjes richting de vogel deed. De vogel. Een symbool van natuur, vrede en vrijheid. De koolmees, symbool van genieten van het leven en je niet verliezen in zorgen. Samen keken we naar de vogel die onze aandacht trok, waarna we ons installeerde op de tuinbank. En toen kwam de dierenarts. Kalm was Aapie tot het laatste moment, waarin ze zich leek te berusten op het besluit en op het bezoekje van de dierenarts. Alsof ze wilde zeggen: ‘het is goed, het is mijn tijd’, klom ze bij de dierenarts op schoot. Klaar voor de écht allerlaatste reis van dit leven. Ik heb getwijfeld of ik deze foto moest delen. Deze foto is rauw en puur. Aapie haar lichaam was hier bij me, maar haar ziel was een uur geleden gegaan. We gaan je missen meisje.
– september 2024 –
Na de storm.....
Het is een poos na mijn laatste bericht van juni 2023. Dit had alles te maken met de fase waar ik persoonlijk doorheen ben gegaan. Mensen die me kennen weten dat het roerige tijden zijn geweest. Na mijn laatste bericht kregen we te horen dat mijn moeder de ziekte waar ze al een hele tijd tegen aan het vechten was, niet zou overleven. Kort daarna verloren we haar daadwerkelijk en onverwacht, tijdens een laatste reis naar Toscane. Ook mijn baan ben ik in die tijd verloren. Een tijdje was mijn leven een grote storm die maar niet leek te bedaren en hebben we ups & downs gekend. Hebben we deuren gesloten en zijn er andere deuren geopend. Heb ik de tijd genomen om aan mezelf te werken en naar mezelf te kijken. Mezelf opnieuw te vinden en lief te hebben. Ik neem mijn tijd. Tijd die ineens heel kostbaar bleek en waardoor ik me ben gaan realiseren dat sommige dingen die ik ooit zo belangrijk vond, er ineens totaal niet meer toe doen. Tijd die me inzicht geeft. Tijd die me even stil doet staan. Die me laat relativeren en opladen. Die me de kans geeft om even in de verte te turen zonder concreet doel. Dat is spannend en heerlijk tegelijk. De toekomst op je af laten komen. Er minder moeite voor doen. Ontvangen wat je ’toe komt’, zo sprak onlangs iemand tegen me. En dat probeer ik. Soms met een beetje hulp want ik zit soms echt nog teveel in mijn hoofd. (ja hoor, ook een coach wordt soms gecoacht om zelf schoon te blijven van o.a. overtuigingen). Ik doe dit voor mezelf maar ook voor mijn gezin en natuurlijk mijn cliënten. Ik ontvang jullie graag (weer) en ben er graag om jullie te helpen bij het nemen van je eigen tijd, het turen in de verte, de kalmte in je hart, voor het helen van je wonden, om je te helpen aarden, inzien dat je er toe doet, of om te zoeken naar antwoorden op onbekende vragen.
Liefs en een warme knuffel voor eenieder die hem kan gebruiken.
– januari 2024 –
It has been a while
Het is eventjes geleden sinds mijn laatste nieuws/blog bericht. Ik was druk in de weer met werk en nieuwe studies. Onlangs volgde ik een cursus Reiki en sinds kort ben ik ingewijd voor alle 4 de niveaus van Reiki waardoor ik me Shambhala MDH Master mag noemen. Mooi om met deze nieuwe energie te werken. Tijdens de lessen hebben we geleerd om te kijken naar tekenen die je krijgt. Tekenen van geluiden, dieren, kleuren of geuren. Ik ben hier nu steeds bewuster mee bezig. Wanneer ik iets opvallends zie op onverwachte momenten dan ga ik na wat de symboliek zou kunnen zijn. Zo onlangs met de Uil die we zagen op een weekend weg met mijn gezin. Nog nooit zag ik er een in het wild. Ik zocht de spirituele symboliek op. Uilen staan naast wijsheid ook symboliek voor de dood. Dat klink niet perse prettig maar bij nader onderzoek heeft het mijn inziens niet perse een beladen of negatieve lading.
– juni 2023 –
Onze kinderen
Huisdieren. Iedereen kent ze. Al eeuwen hebben mensen huisdieren in en rondom huis. Maar dieren zijn natuurlijk niet van nature hier op aarde voor ons geluk. Toch zijn veel huisdieren inmiddels niet meer weg te denken uit ons leven. ‘Ze voelen als mijn kinderen’, zeggen veel mensen ook wel. We zouden voor ze door het vuur gaan en betalen met liefde die rekening van de dierenarts als dat nodig is. Maar wist je dat NEI ook toepasbaar is op dieren? Waarom zouden we nog langer kijken naar het bestrijden van de symptomen en niet naar de oorzaak van de klachten. Een simpel voorbeeld; mijn kat Frummel. Ietsje te dik, maar een enorme knuffelkont. Bij een sessie op Frummel bleek dat zij als kitten de kleinste van het nest was. Ze moest vechten voor een plekje aan de tepel. Ik kan me dus helemaal indenken dat ze pakt wat ze pakken kan. Hoe mooi is het als je op deze wijze met je huisdier kan communiceren en mogelijk een patroon kan doorbreken?
– april 2023 –
Als je het niet ziet betekent het niet dat het er niet is
Het onderbewustzijn. Ontastbaar. Onbegrepen. Ik heb zelf enorm de behoefte om dingen te verklaren. Een heelal wat oneindig is, hoe kan dat? Alles heeft toch een einde? Een ziel die na de dood uit je lichaam treedt, zou dat waar kunnen zijn?
Het afgelopen jaar heb ik vele theorieën gehoord. In het begin wanhopig om te verklaren op zoek naar de juiste informatie. Alles willen uitvogelen, alles willen onderzoeken. Om mezelf, maar ook anderen te kunnen ‘bewijzen’ dat iets misschien tóch kan. Die behoefte heb ik meer los leren laten. Ik hoef niet meer alles te begrijpen. Ik hoef niet alles uit te leggen. Als je iets niet kunt zien, betekent dit niet dat het er niet is, toch?
– maart 2023 –
Op weg naar geluk..
Naast de titel van een cd van Jan Smit (waarom weet ik dit?), is de weg naar geluk ook iets wat je zelf in de hand hebt. Als je gelukkig bent, en dankbaar voor wat je overkomt zal je méér van hetzelfde soort krijgen. Maar wanneer je angstig bent, zal je méér angst krijgen. Hoe werkt dat eigenlijk? Alles is energie, ook jij! je ziet dat niet, maar voelt het vaak wel. Soms voelen mensen of plekken onprettig aan. Je voelt aan alles: ‘hier wil ik niet zijn’. Je bevindt je dan in een negatieve energie. Ben jij zelf boos, of angstig, dan is jouw vibratie laag. Dit kunnen anderen ook voelen. En het mooie is; de energie die je uitstraalt trekt ook dezelfde energie aan. Voel jij je dus positief, opgewekt, gelukkig en dankbaar, dan zul je eerder positieve dingen in je leven aantrekken. Simpel as that! Nou is dat natuurlijk niet altijd even makkelijk. Maar door je hier wel bewust van te zijn, kan je sommige zaken misschien makkelijker relativeren en blijf je minder lang in de negativiteit hangen.
– februari 2023 –
In de knoop met jezelf
Iedereen kent het vast: het gevoel dat je verstrikt bent in iets waarvan je niet weet wat het precies is. Het maakt je boos, verdrietig, angstig en je weet niet waar je het moet zoeken.
Is dit wel wat ik wil? Is dit wie ik wil zijn? Ben ik echt gelukkig met mijn leven? Wat wil ik dan precies? Is mijn baan de juiste? Is mijn partner mijn geluk?
Kan ik beter… of had ik beter…?
Allerlei vragen die iedereen vast wel eens door zijn/haar hoofd laat razen. Heel erg menselijk dus, maar hoe kom je er vanaf?
Meer balans in je leven kan je o.a. middels NEI bereiken. Check mijn website voor meer informatie of zoek via de Vereniging Voor NEI Therapeuten een coach bij jou in de buurt! (Of plan natuurlijk gewoon lekker een afspraak in bij mij 😉 )
– januari 2023 –